"Lumalayong Paglalapit"

Sa bawat sandali ng ating buhay

May mga tao tayong nakakasalamuhat

May iba’t – ibang ugali,

May iba’t – ibang katangian.

Alam natin noong una

Di sinasadyang nagkakilala,

At sa isang grupo ng BARKADA,

 ika’y akin pang nakasama.

Una mang pagkikita

Unang pagkakataong makausap,

Lahat ng sinasabi mo’y di mapigilang pakinggan

Ito man ay may halong kakornihan .

At sa paglipas ng mga araw

Kalooban ko’y unti-unting gumagaan

Sa kwentuhan natin at tawanan

Ramdam  kong pagkakaibagan’y  magtatagal.

At sa araw-araw nating pagsasama

Pakiramdaman ko’y nagiiba.

Na hindi ko alam kung ano,

At hindi ko rin maipaliwanag kung paano?

Ngayo’y nagtatanong na ang aking puso

Kaibigan pa ba ang tingin ko sa’yo?

Dahil sa bawat pintig na lamang

Pangalan mo lang ang binibitiwan.

Ngayon’y natatakot ako

Handa na bang malaman mo,

Itong pagtatangi para sayo.

Sapagkat alam ko namang magkaibigan lamang tayo.

Hindi mo ba nalalaman?

Na ika’y minsan tinititigan

Sa puso ko’y buong paghanga

Na hindi maalay kahit pa ng balana.

Paghanga man o ibang bagay?

Namumuo sa diwa kong lantay

Di ko tiyak kung sa aki’y may pagtingin,

Di ko alam kung ito’y nadarama mo rin

Ngunit kung sakali,

Hahayaan bang ito’y maipakita? At maipadama ko rin?

Pinipilit limutin,

Itong nadarama.

Mahirap, Di maalis ang pagsinta.

Ikaw lamang ang nagugunita

Sa lahat ng araw,

Mapagabi man

O  umaga.

 "I wrote this poem a week ago. Inspired by a person's difficult love story.

Puzzled about the title I ended up putting "Lumalayong Paglalapit" for the friendship involve and the secret admiration that the person have for someone."